ฝึกฝนเดินลำพังหากไม่มีใครจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Prichas]

กำแน่นเท่าไรก็สู ญ เ สี ย มากมายเพียงแค่นั้น

อย่างกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ตกออกมาจากมือมากมายแค่นั้นที่ควร

ถนอมจงรู้ถนอม ด้วยเหตุว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นอาจเป็นสิ่งล้ำค่าที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด และก็เศร้าใจที่สุดก็เป็นได้เมื่อใด ที่รู้สึกหดหู่ถ้าเกิดอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถอะแต่ว่าเมื่อร้องจนกระทั่งสมใจแล้ว ก็จะต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกทีให้ได้

ความซาบซึ้งชดเชยความสัมพันธ์มิได้

ไม่ว่าจะเป็นใคร เพื่อนหรือคนแ ปลกหน้าคุณจำต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้ครวญคราง

สักแค่ไหนด้วยเหตุว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่เฒ่า ก็เลยอย่ า ไปคาดหมายว่าจะมีผู้ใดกันแน่ดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขถ้าหากใครคนหนึ่งไร้คุณค่าพอเพียงให้คุณถนอม ก็จำต้องฝึกฝนปลดปล่อย

ฝึกหัดวาง ฝึกฝนทิ้ง

อย่ า เลือกคบผู้ที่รูปร่างหน้าตา

ต้องศึกษาที่จะสรรเสริญคนที่ความสามารถ และถ้าเกิดคุณมีความรู้สึกว่าตัวเองสู้คนอื่นๆเขาไม่ได้อย่ า

ได้รู้สึกน้อยใจ เนื่องจากว่าคุณ ก็เป็นคนธรรมดาราวกับคนอื่นทั่วๆไป

บิดามารดาคือคนที่รักแล้วก็ประสงค์ดีต่อคุณสูงที่สุด

อย่ า คิดถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า รู้สึกว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่เสมอเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของบิดามารดาแต่ไม่สงส ารพ่อแม่เหรอ ที่มีลูกไม่รู้โตสักที

ไม่มีอะไรดังเดิม

เพราะเหตุว่าทุกสิ่งเปลี่ยนไปตลอดเวลาทุกนาที อย่ า เอากรรมวิธีเก่าๆมาแก้ไข คนสองคน

รักกันอาจมิได้อยู่ร่วมกันตลอดระยะเวลา อย่ า มัวแต่เพ้อพร่ำ อย่ า เอาแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากยิ่งกว่าเดิม

แนวทางของชีวิตนั้นย า วไกล

จงเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่คนอื่นๆไม่ได้พึงพอใจคุณอย่างเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

เนื่องจากว่าทุกคนต่างมีทางของชีวิตที่จะต้องเ ดินแบบเดียวกัน ไม่มีผู้ใดเดินเคียงคู่คุณไปจนกระทั่ง

จุดหมายปลายทาง อย่ า ให้คนไหนกันแน่ผู้ใดผู้หนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง แปลงเป็นทั้งหมดทั้งปวงใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของผู้คน เกิดขึ้นจากการไม่ชอบที่จะอยู่คนเดียว
อยู่คนเดียว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/