​​​​​​​เรื่องผี@@

[Tawanida]

เรื่องผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังนี้ เป็นเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในช่วงวัยมัธยม ที่ด้วยความดื้อ แล้วก็ค่อนข้างจะแก่นแก้ว จนทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่บางทีอาจ..ลืมเลยทีเดียว 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในช่วงมัธยมอยู่เลย ซึ่งสถานที่เรียนที่ผมเรียนนั้นออกจะที่จะเก่า รวมทั้งมีอายุไม่ต่ำลงมากยิ่งกว่า 100 ปีซึ่งนับว่าเป็นอีกหนึ่งสถานศึกษา ที่มีประวัติศาสตร์ภูมิหลังอย่างยาวนาน ก็เลยไม่แปลกใจที่จะมีเรื่องมีราวร้อนๆอย่างนี้ เกิดขึ้นแต่ว่าไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยทั้งผองของสถานที่เรียน ถูกเก็บเอาไว้ในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในหอประชุม โดยในห้องนอกจากอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรอาจารย์ เสริมแต่งอยู่ ที่ผนังน่าจะเกือบๆ10 เศียรอย่างยิ่งจริงๆ ซึ่งคนใดที่เป็นอาจารย์สายการเล่าเรียน หรือเปล่าใช่การแสดงบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากสมัยใกล้ๆเครื่องดนตรีอยู่ ซึ่งใครกันแน่ที่มีเซ้นส์ก็จะทราบได้ทันทีว่า ห้องกลุ่มนี้มีพลังงาน อะไรบางอย่างอยู่แน่ๆ


ซึ่งทุกคนในสถานที่เรียนต่างทราบดี ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ค่อนข้างจะน่ากลัว เป็นอย่างยิ่ง แต่ว่าดูท่าด้วยความดื้อ ในวัยเด็ก ซึ่งในตอนนั้นก็กล่าวได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบผู้หญิง ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวพวกนี้ แปลงเป็นเรื่องขบขันที่ถูกเอามาหลอก เพื่อนพ้องหรือมาบอกเล่าเกินจริง จนกระทั่งไม่ได้คิดอะไรมากมายนักนั่นเอง


แต่แล้วเย็นวันหนึ่ง ในตอนใกล้สอบสถานศึกษาได้จัดแจง ปิดสถานศึกษาไว จึงทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังห้องประชุมกับสหายๆเพื่อรอเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ ข้างหลังเลิกเรียน เราได้กระทำไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้จึงควรนั่งรอครูที่บันไดข้างเวทีแต่ว่าอยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเพลงไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เรื่องเล่าผี

พวกเราทั้งยัง ห้องต่างมองหน้ากัน และความสงสัยก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้กล่าวว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ คุณครู อยู่ข้างในห้องกันแน่ จึงทำให้หัวหน้าห้องของเรา ได้เดินเข้าไปมองที่ห้องกับแปลงเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมก็เลยได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ประตูเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีผู้ใดอยู่เลยแต่เพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่ไม่ได้ถูกอัดเทปเอาไว้ รวมทั้งเป็นเพลงที่สัมผัสได้ทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีวงมโหรีทั้งยังชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในตอนเวลาเย็นที่เงียบสงัดของสถานศึกษา โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่ผู้ที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงและเริ่มน่าขนลุกขึ้น จึงทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆรวมทั้งสร้างอารมณ์มาปะทุ ให้กับเพื่อนฝูงๆต่างทุกคนเงียบกันหมด แล้วก็ต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆสหายสตรี ในห้องเริ่มมีอาการสั่นกลัว และก็ร้องไห้ในทันทีทันใด แล้วก็ผมเชื่อมั่นได้เลยว่ามันต้องมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างแน่นอน รวมทั้งรู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม และก็ได้ยินมันไม่ธรรมดาเลยทีเดียวซึ่งผมกล้ายืนยันเลยว่า เพลงที่เราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกเล่นเพลงขึ้น รวมทั้งรู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่พวกเราไม่อาจจะชี้แจงได้ เรื่องผี

แม้กระนั้นด้วยความไวคึกคะนองของผม ที่ดูเหมือนยังคงเฮฮา กับเพื่อนหญิงที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรเยอะแยะนัก และไม่ใช่ผู้ที่กลัวเรื่องอะไรแบบนี้ หรือ โลกสวยมาก นักผมเลยบอกเพื่อนไปว่าช่างเถิดหรอกพวกคุณครู ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนพวกเรา เพราะเหตุว่าห้องประชุมนั้น ค่อนข้างที่จะเงียบและก็เปลี่ยวมากมายนั่นเอง เรื่องผี

แต่ว่าดูเหมือนว่าบรรยากาศจะมิได้ดีขึ้นเลย สหายๆผู้หญิงต่างพากันร้องไห้และก็สั่นกลัว และผมก็นึกในใจว่า ทำไมพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแต่ว่าด้วยบรรยากาศ ก็อาจเข้าใจได้ว่าแขนขาสั่นคงไม่อาจจะกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกผิดด้วยเหมือนกัน 

แต่ต่อจากนั้น ราวๆ 10 กว่านาทีหลังจากที่พวกเราได้ยินเสียงเพลงอยู่ๆกลอนประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา ในทันที ทุกคน ต่างกรีดร้องและก็ด้วยความสะดุ้ง พร้อมด้วยประตูห้องเปิดออกมาทั้งที่ปลอดคนอยู่ด้านในห้อง ซึ่งผมหันไปมองดูก็ไม่เห็นคนใดกันแน่อยู่ด้วย เช่นกัน หลังจากที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่ไม่ได้นัดแนะต่างโหวกเหวกโวยวาย รวมทั้งกรีดกันด้วยความกลัว

เนื่องจากว่าเป็นวัยแก่นแก้ว และก็ผมเป็นผู้เดียวที่มองดูเข้าไป ในห้องก็ไม่ได้เห็นอะไรแต่ว่าอยู่ๆก็เห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรี ซึ่งผมรู้ได้ทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติอย่างไม่ต้องสงสัย และมันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เรื่องเล่าผี

ภายหลังที่มีเสียงกรีด และก็ดังอีกทั้งสถานศึกษา จนกระทั่งทำให้พวกคุณครูและคุณครูต่างพากันมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นและก็เราก็ได้ กระทำการเล่าเรื่องราวทั้งสิ้นให้ฟัง จนถึงทำให้อาจารย์ที่โรงเรียนนั้น ต่างมองหน้ากันและกล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆประเดี๋ยววันพรุ่ง เราจะทำบุญสุนทานใหญ่กันเลยดีกว่า...

ต่อไปพวกเราก็มิได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย ถ้าหากเรียนดนตรีไทยจริงๆเราจะเอาเครื่องดนตรีมาไว้ที่บนเวที และจะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก ถึงแม้ว่าครูจะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน แล้วก็ปฏิเสธคุณครูอย่างฉับพลันหรือรวมไปถึงการขนย้าย หรือ ขนอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็จำเป็นต้องไปกันครั้งละหลายๆคนอีกด้วย 

ต่อไปเรื่องราวกลุ่มนี้ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ ยังคงเล่ากันอยู่และเกิดเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานหมู่อย่างแน่แท้ เพราะว่าเพื่อนฝูงกว่า 30 คนในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อรอเข้าห้องเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง และก็ประเด็นนี้ก็กลายเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เรื่องเล่าผี �������เรื่องเล่าผี