ทนายเชียงใหม่ จะนำเสนอข้อเท็จจริงดังนี้การจัดการทำศพเป็นกิจการซึ่งมิ เกี่ยวกับทรัพย์สินของเจ้ามรดก การจะทำให้บังเกิดผลบังคับได้ตามกฎหมายต้องแสดงเจตนาโดยทำเป็นพินัยกรรมตาม ป.พ.พ. มาตรา 1646 แต่คำสั่งเสียด้วยวาจาของผู้ตาย ที่ให้โจทก์เป็นผู้จัดการทำศพมิ เข้าหลักเกณฑ์การทำพินัยกรรมด้วยวาจาตาม ป.พ.พ. มาตรา 1663 ย่อมมิอาจ บังเกิดผลบังคับได้ตามกฎหมาย เมื่อผู้ถึงแก่ความตาย มิได้ทำพินัยกรรมตั้งผู้จัดการมรดก และทรัพย์สินของผู้ตาย ได้มาในระหว่างเวลาที่อยู่ในเป็นพระ ย่อมตกเป็นสมบัติของวัดจำเลยที่ 1 ตาม ป.พ.พ. มาตรา 1623 ส่วนโจทก์และน้องคนอื่นของเจ้ามรดก แม้เป็นทายาท โดยธรรมในลำดับที่ 3 ตามมาตรา 1629 (3) ก็มิอาจ มีสิทธิรับมรดกของผู้ตาย ย่อมมิ อาจมอบหมายตั้งให้บุคคลใดเป็นผู้จัดการทำศพผู้ตาย การที่จำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นบุคคลผู้ได้รับทรัพย์มรดกโดยสิทธิโดยธรรมตามผลของมาตรา 1623 อันเป็นจำนวนมากที่สุด จึงเป็นผู้มีอำนาจหน้าที่จัดการทำศพผู้ถึงแก่ความตาย ตาม ป.พ.พ. มาตรา 1649 วรรคสอง จำเลยที่ 1 จึงไม่ ต้องส่งมอบศพเจ้ามรดก แก่โจทก์บทความจาก ทนายความเชียงใหม่ (https://www.xn--42cgi4cjab1btnchd1exbza5gvad6dvnqc6f.com/)